Soms voelt mijn leven als een film. De ene dag is het een luchtige komedie, de andere een intens drama. Die bewuste dag begon met een duidelijke missie: anderen sensibiliseren over verkeersveiligheid. Maar hoe ironisch kan het leven zijn? Op de weg naar huis belandde ik zelf in een ongeval – een moment waarop theorie en praktijk pijnlijk samenvielen.
Een boodschap met impact
Die ochtend stond ik voor een klas vol leerlingen om mijn verhaal te delen. Al van jongs af aan zit ik in een rolstoel, het gevolg van een ongeval met de fiets. Mijn doel? Jonge mensen bewust maken van de gevaren in het verkeer. Ik vertelde hoe een fractie van een seconde je leven kan veranderen. Hoe belangrijk het is om alert te blijven, verantwoordelijkheid te nemen en risico’s te minimaliseren.
Ik verliet de school met het gevoel dat mijn boodschap was aangekomen. Missie geslaagd, dacht ik. Maar wat ik niet wist, was dat ik die les later die dag op een harde manier zelf opnieuw zou ervaren.
Een verblindend moment
Samen met mijn assistent reed ik huiswaarts. De zon hing laag aan de horizon, een gouden gloed over de weg werpend. Prachtig, maar verraderlijk. We reden door een kruispunt, niet beseffend dat het licht op rood stond – volledig verblind door de zon. Het volgende moment was een schok. Een klap. Chaos.
Het duurde even voordat ik besefte wat er was gebeurd. Mijn auto was volledig vernield. Ik zat vast, omringd door verwrongen metaal en glasscherven. De brandweer moest eraan te pas komen om me te bevrijden. Aangezien ik niets voel onder de tepellijn, werd ik van boven tot onder gescand in het ziekenhuis. Gelukkig bleken de verwondingen mee te vallen: een paar hoofdwonden, niets ernstigs. Maar de impact van het ongeluk bleef nazinderen.
Een zoektocht naar mobiliteit
Mijn auto was total loss. Voor de meeste mensen betekent dat een vervelende verzekeringkwestie en de aanschaf van een nieuwe wagen. Voor mij was het een nog grotere uitdaging: ik kan niet zomaar in eender welke auto vervoerd worden. Dus begon de zoektocht naar een aangepaste wagen. En wat bleek? Het enige in mijn auto dat nog heel was, was mijn brandblusapparaat. Een wrang, bijna komisch detail in dit hele drama.
De kracht van de gordel
Als er één ding is dat ik uit deze ervaring meeneem, dan is het wel dit: ik ben intens dankbaar voor mijn veiligheidsgordel. Ondanks dat de auto volledig stuk was, heeft de gordel me veilig gehouden. Het is een detail dat we vaak als vanzelfsprekend beschouwen, maar op momenten als deze maakt het het verschil tussen leven en dood.
Nu mag mijn leven weer een komedie zijn. Maar met één belangrijke boodschap: veiligheid in het verkeer is geen theoretisch concept. Het is realiteit. En soms komt die realiteit heel dichtbij
#levenmetbeperking #inspirerend #moed #empowerment
Reactie plaatsen
Reacties